Mankan er raftónlistardúó sem skipað er þeim Guðmundi Vigni Karlssyni, raftónlistar-manni, söngvara og myndlistarmanni og Tómasi Manoury, tónlistarmanni. Dúóið stígur decibiladans og áferð og eiginleikar hljóða og myndefnis er kannað í rauntíma og í samtali milli tveggja heila sem eru harð-víraðir til verksins.

Verkið MMDC, eftir Jesper Pedersen, rannsakar endursmíði ARP 2600 modúlar-hljóðgervilsins, sem Jesper smíðaði haustið 2015. ARP 2600 hljóðgervillinn var upprunalega hannaður af Alan R. Pearlman og Dennis Collin og settur á markað árið 1971. Hann var hugsaður sem ódýrari, færanlegri og stöðugri kostur en dýrir og risastórir módúlarhljóðgervlar þess tíma. ARPinn, í bland við aðrar hljóðveitur, var m.a. notaður af Ben Burtt til að búa til röddina fyrir R2D2 í Stjörnustríðs-myndunum.

Samstarf Kristínar Maríu Ingimarsdóttur og Kristínar Lárusdóttur hófst fyrir rúmu ári síðan. Kristín blandar saman sellóleik og rafrænni tónlist, sem hún semur og spilar „live“ og verður til mjög lifandi og skemmtilegur tónlistargjörningur, sambland af sellóleik og gagnvirku rafrænu spili. Sameiginlegt í verkum beggja listamannanna, bæði í hljóði og mynd, er að í báðum tilfellum er grunnurinn handgerður og byggir á hefðbundnum aðferðum. Hljóðfærið er hefðbundið sem og teikning og vatnslitir á papparæmur eða seríur af einstökum myndum á pappír. En síðan er þessum handgerðu verkum, hljóði og myndum, umbreytt í stafrænni vinnslu og mynda þá ný verk eða samspil.

Steindór Grétar Kristinsson flytur elektrónísk verk frá 2010 til dagsins í dag í einum alsherjar spuna. Samið efni verður notað sem akkeri fyrir nýjar leiðir sem verða til hjá Steindóri í rauntíma með hljóð-blöndun, útsetningum og umbreytingum á hljóðum. Notast verður við tölvur, stýringar, hljóðgervla og að sjálfsögðu það mikilvægasta: Rýmið og eyrun.

Eftir mikla vinnulotu, í miðju kafi við risastórt verk, gerði Ríkharður H. Friðriksson sér grein fyrir að hann var kominn með allt of mikið efni í hendurnar; efni sem dygði í rauninni í mörg verk. Þá ákvað hann að taka sér aðeins hlé frá stóra verkinu og gera minna verk sem bæði myndi létta efnismagni af því stóra og einnig hjálpa honum að fá betri yfirsýn yfir möguleikana í stöðunni. Þetta millistigsverk er allt byggt á manngerðum hljóðum sem verða til í munninum eða nágrenni hans. Það er mikið flakk í verkinu því hljóðgerðin fór fram í Kaliforníu, tónsmíðin í New York og Reykjavík, og hljóðblöndun í Kópavogi.

Verkið Þytur er fimm rása hljóðverk fyrir hátalara unnið úr vængjaþyt fugla. Líkt og í öðrum verkum Lydíu Grétarsdóttur taka hljóðin á sig nýja mynd, umbreytast í tóna og rytma, fylla rýmið og koma því á hreyfingu.

Ný geimmynd eftir Pál Ivan frá Eiðum, Halldór Úlfarsson og Áka Ásgeirsson er lokaverk tónleikanna.

Mankan is a live electronics duo exploring the inner qualities of sounds and visuals using real time sampling and processing. The duo, Gudmundur Vignir Karlsson, an electroacoustic musician, singer and visual artist and Tómas Manoury, a diverse musician, have developed a highly interactive setup providing a very open and intuitive playground. Their performance offers a lively dialog between two artists with different backgrounds but sharing a very similar approach to music.

The piece MMDC, by Jesper Pedersen, explores a replica of the ARP 2600 analog modular synthesizer that Pedersen built in the fall of 2015. The ARP 2600 was designed by Alan R. Pearlman and Dennis Collin and introduced in 1971 as a more inexpensive, portable and stable alternative to the huge and expensive modular systems of the time. The 2600 mixed with other sound sources was used by Ben Burtt to create the voice of R2D2 from the Star Wars movies.

The cooperation between Kristín María Ingimarsdóttir and Kristín Lárusdóttir  started over a year ago. Kristín blends together cello performance and electroacoustic music which together forms a vibrant and enjoyable musical performance, a mixture of the cello and interactive electric music. What these artists have in common, in sound and visuals, is that both create using conventional methods. The instrument is conventional as much as the drawings and watercolours on paper and the series of pictures. These handmade sounds and pictures are then transformed digitally and form then a new work of art.

Steindór Grétar Kristinsson will perform electro-acoustic works dated from 2010 until today in one continuous improvised session. Already composed material will be used as an anchor for new directions that happen through realtime decision making as Kristinsson will be mixing, rearranging and transforming sound structures. Using computers, controllers, synths and ofcourse the most important thing: The space and the Ears. 

After a strict work period, in the middle of a large work, Ríkhardur H. Fridriksson realized he had way too much material on his hands; enough material for many works. He then decided to take a break from the big work and make a smaller one, which would take some material out of the equation and at the same time give him a better perspective on what he was working with. This intermediate work is made out of human sounds, mostly generated in the mouth or its vicinity. The material was made in California, the composition took place in New York and Reykjavik, and the mix-down in Kópavogur.

Lydía Grétarsdóttir's work Thytur is a five channel soundwork for speakers using sounds of bird's wings. As in other Grétarsdóttir's work the sounds take on a new life, change into tones and rhythms, fill the space and move it.

The final piece of the concert is a new space vision by Páll Ivan frá Eidum, Halldór Úlfarsson and Áki Ásgeirsson.